Esperanta Ligilo
N-ro 4 Aprilo 2012
 

Enhav-tabelo
La 78-a Internacia Kongreso de blindaj Esperantistoj (tria komuniko).
Nia rondo familia. Neordinara nuptofesto.
Tra la sortofrata mondo.
Nekutimaj kutimoj. M. Bialostocki. Homoj de la rivero.
Lingva forumo. Ankaux.
Diversaj interesajxoj.
Paulo Sergio Viana. Homoj kaj cxevaloj.
Poezio. Gian Piero Savio. Lauxdo de la revo.
Wislawa Szymborska. Kiel mi fartas.
Kongreslanda literaturo. Sagxa bofilo (Vjetnama fabelo).
Por la retumantoj.

78-a Internacia Kongreso de blindaj Esperantistoj (tria komuniko).

Cxu vi forgesis aligxi al la kongreso? Ret-uzantoj havis bonsxancon, cxar en la retejo lineckij.org.ua jam delonge aperis la la unua komuniko kaj informo pri pagmanieroj. Tiuj, kiuj ankoraux ne aligxis, sed volas fari tion, bv. skribi al ni, indikante vian nomon, sekson, naskigxjaron, jaron de esperantistigxo, adreson kaj aliajn kontakt-eblecojn (e/mail, skajpo), cxu vi estas vegetarano aux cxionmangxanto, kion vi kontribuos al la kongresa programo. Retmesagxojn bv. sendi al la adreso: renkontigxoj@ukr.net. Ordinarajn leterojn bv. sendi al: Olena Posxivana, Ul. Brativ Trofimovyhx 22, kv. 226, UA/49068 Dnepropetrovsk, Ukrainio.
Kiel atingi la kongresejon? De la stacidomo veturu per metroo gxis la stacio "Lisova", de tie gxis Zazimje veturas auxtobuso n-ro 320 kaj buseto (marsxrutka) n-roj 325 kaj 328. Ili veturadas cxiuhore. kosto de la veturo per metroo- 1,50 hrivnoj, same per auxtobuso.
Nome de la Prepara Komitato Olena Posxivana.

Nia rondo familia
Neordinara nuptofesto.
La 8-an de januaro 2012 en cxirkauxtergloba atmosfero en la grandega palaco kolektigxis gastoj el 9 landoj por festi la geedzigxon de la blindaj geesperantistoj Elena kaj Nikolao Solomencev. Ne, ne opiniu min freneza. Mi mem trovigxis inter la gastoj, kaj laux rusa kutimo kriis "gorjko!" (amare), kaj auxdis la novbakitan paron interkisigxi. Ili konatigxis dank'al Esperanto en Interreto. Sxi logxis en la antikva urbo Jaroslavlo, situanta cxe la rivero Volgo. Lia logxloko trovigxas en la urbo Baksan de la Nordkauxkaza regiono. Ili rendevuis en la Esperanto-salono de la intelekta palaco "Ventrilo", konsistanta el multaj salonoj pri diversfakaj interesoj: sxako, muziko, libroj, manlaboro, lingvoj ktp. En la Esperanto-salono kolektigxas blindaj esperantistoj el multaj rusaj urboj kaj aliaj landoj. Por trafi "Ventrilon" necesas havi "sxlosilon", t.e. specialan programon. La agadon gvidas administrantoj, kiuj informas la ventrilanojn pri diversaj arangxoj. Do, la 8-an de januaro 48 gastoj alvenis la Esperanto-salonon por gratuli du gefelicxulojn okaze de la geedzigxo. Ne cxiuj gastoj scipovis Esperanton, pro kio ni uzis ankaux la rusan. La geamikoj prezentis ricxajn valorajn donacojn. la geedzoj ricevis 999 botelojn da vino el Francio, Italio, Hispanio, Moldavio; bulgaranoj supersxutis ilin per rugxaj kaj blankaj rozoj. Iu donacis palacon sur la mara bordo. Ni amase frandis kuirajxojn de la juna edzino. La vino kaj kantoj fluis kiel rivero, sxercoj kaj rido plenigis Interreton. Cxio dauxris 3 horojn. Nu, kredu, mi partoprenis tiun neordinaran geedzigxfestenon, ecx mi drinkis vinon, laux lipharoj gxi fluis, sed en la busxon nenio gutis. Nun eblas trovi gefiancxojn en Interreto, sed, versxajne, terlogxantoj de la 22-q jarcento povos sercxi siajn duonojn sur malproksimaj planedoj.
Tamara Andrejeva.
De la red. - Pri la interreta urbo "Ventrilo" ni rakontos en la sekvonta numero. Al la geedzoj Solomencev ni deziras multajn jarojn de felicxa, plenvalora vivo, reala, sed ne virtuala!

Tra la sortofrata mondo
Brajla etikedilo.
Gxi nomigxas 6dot. La aparateto estas simpla: fakte, tio estas miniatura elektra brajla skribmasxineto, kiu tajpas etikedojn sur speciala strio. La enkonstruita gilotineto ebligas precizan fortrancxon de surskribitaj fragmentoj sen uzi tondilon. Por korekta laboro la aparato postulas 4 pilojn Aa. gxi havas tradician klavaron de brajla masxino, sed krome eblas aldoni la eksteran klavaron, dank'al kio ecx persono, kiu ne scipovas brajlon, povas krei la palpe legeblajn etikedojn.
Nun 6dot estas vendata nur en Usono. Gxia prezo estas 329,99 usonaj dolaroj.

Nova brajla linio
La internacia korporacio Hims estis fondita januare 1999. En 2002 gxi prezentis sian unuan produktajxon. Tio estis Braille sence, kiu rapide igxis populara inter blinduloj. Ekde tiam cxiujare la firmao produktas kaj distribuas iun novan elektronikan aparaton por blinduloj kaj malfortevidantoj. Cxi-jare gxi proponas novan brajlan linion. Gxi nomigxas Braille Edge 40. Tio estas 40-signa brajla linio, kiu havas notlibron, horlogxon, kalkulilon kaj alarmilon. Per okpunkta klavaro oni povas enskribi la tekston. Kun komputilo la aparato povas konektigxi per blue tooth aux usb-porto. Gxojigas ankaux gxia prezo. Nun tio estas la plej malmultekosta el tiuspecaj aparatoj.

Nekutimaj kutimoj

Miroslaw Bialostocki
Homoj de la rivero
(La auxtoro laboris dum kelkaj jaroj kiel korespondanto en Papua Nova Gvineo. La libro, kies fragmenton ni proponas al vi, nomigxas "Lando de paradiza birdo en cxiutageco")

Sepik estas rivero. Sepik estas lando. Sepik estas homoj kun la vivritmo stirita de la rivero, alia ol tiu de la tuta imsulo. Tio estas la scenejo de paganaj ritoj kaj ega diverseco de rekvizitoj, necesaj por ilil cxizajxoj, maskoj kaj ornamentoj, pentritaj per naturaj farboj, paradizo por sxatantoj de primitiva arto. Tio estas kulta loko de puk-puk (krokodilo).
Kiel la unua mi ekkonis Tosliivu. Li estos nia akompananto dum du tagoj. Forta, muskoloza, kun elokventa largxa rideto. Hela nuanco de lia bronza hauxto brilas per sanpleno. Senmanika gxinsa bluzo malkovras la bildon de densaj elstaraj cikatroj sur liaj brakoj. Li estis la unua homo, kiun ni vidis proksime, distingita per signo de krokodilo. Ne sen fiero li konfirmas, ke li trapasis la version de iniciacio, praktikatan de lia klano en la tuta cxirkauxajxo. Unu el la proceduroj de river-vira iniciacio estas farado de multnombraj vundetoj sur la braka hauxto, iam per bambua trancxilo aux konko, nun per razklingo. Poste oni enfrotas en vundetojn grizan argilon, kiu prokrastigas cikatrigxon, por krei malglatajn elstarajxojn sur la supra parto de la torso. La torso de vera sepik-viro devas havi la fakturon de krokodila hauxto. Sepik-virinoj sxategas la krokodilan hauxton kaj ofte mem trancxetas sin kasxe, kvankam por ili tio estas malpermesita. La riton de iniciacio trapasas foje ankaux blankaj dezirantoj, kiel Benedict Allen kaj Cristin Doddwell, kiu dokumentigis plenumon de tiu proceduro je sxi mem en la filmo por BBC.
Apud la budeto el ondforma lado kun muroj el fera reto magra viro diligente mezuras longecon kaj largxecon de krokodilaj hauxtoj, fresxe demetitajn kaj nur provizore konservitajn per dika sal-tavolo. Cxi tie trovigxas acxetejo de malgrandaj, dusemajnaj krokodiletoj kaj hauxtoj de cxasitaj grandaj reptilioj. Ilin acxetas Alan. Liajn manojn trapasas cx. 20 mil vivantaj krokodiloj jare. Hauxt-acxetado estas lia krom-agado. Surbrete inter diversspecaj iloj blankas la cxefa trofeo de Alan - Gxi estas unu metron longa kranio de puk-puk-kanibalo. Nun cxasado de tiaj gigantoj estas malpermesita. Lauxlegxa longeco de la kaptitoj ne povas superi du metrojn. La prezo de krokodila hauxto dependas de tali-largxeco. Du metrojn longa krokodilo havas talion je 50 cm-ojn. Dolcx-akva krokodilo kostas duoble malpli, ol tiu mara. Ambaux specimenoj logxas en Sepik-rivero. La diferenco inter ili estas negranda kaj postulas majstran okulon. Alan diferencigas ilin senpene. Tiuj maraj havas pli malgrandan skvamon, povas vivi kaj grasigxi en la oceana akvo, fifamas ankaux pro kanibalismo.
Ni trarigardas la varon de Alan. En marcxa flako, cxirkauxita de metala reto, kusxas 30-centimetraj krokodiloj.
Parto de ili flugos aviadile al krokodil-bredejo.
Ne mirigita per multnombraj prikrokodilaj demandoj, Alan praktike pruvas al ni, ke krokodiloj ne atakas subakve. En duonplena lada barelo senmove kusxas maldikaj krokodiletoj kun akregaj dentoj. Sen ajnaj malbonaj konsekvencoj li metas la manon en la barelon, sxovelas dum momento kaj eltiras unu krokodilidon, kunpremante gxian muzelon. Kaj nenio okazas, gxis kiam longa busxego de la rabobesto povas malfermigxi. Tiam la etulo mordas cxion, kion kapablas atingi. Ni rigardas tiun furion kun respekto, kvankam la estajxo ne superas la grandecon de karoto. Kun iom da timo mi mem kaptas unu kaj remetas en la barelon. Jes, ne mordis. Nek li, nek iu el liaj kolegoj.
Krokodiloj estas grava enspez-fonto de la riveraj homoj. Multaj vilagxetoj, situantaj cxeborde, havas proprajn krokodilbredejojn. Certaj partoj de krokodila viando, cxefe vosto, estas mangxeblaj. Mi havis la okazon gustumi krokodilan voston. Trancxita lauxlargxe, gxi konsistas el ringoj de blanka fibra viando kaj galantinoza graso. Lauxaspekte fisxo, gxi gustas kiel kokinajxo. Se forpreni la grason, gxi povas esti ecx luksa viandajxo.
Oni kaptas krokodilojn perrete aux - Dio helpu - permane. Kuglotruita ledo valoras multe malpli. Tempo de nokta cxasado igxis jam pasinteco. Nun krokodiloj nokte petolas kaj estas kaptataj tage, kiam ili kusxas en marcxa akvo. Indigxenoj palpas perpiede iliajn trabsimilajn korpojn kaj elakvigas, mortigante per piko en la okulon aux senmovigante la sang-avidajn muzelojn.
Ni vidis ankaux krokodilajn ovojn kaj nestojn, konstruitajn el herbo kaj brancxetoj. Ili similas platajn formikejojn. Ovo estas samgranda kiel tiu anasa, en kruda blanka sxelo. En la nesto trovigxas 20-40 ovoj.
Interparolo kun Alan devigas nin pli atente rigardi la malklaran akvon de la rivero, cxiu dika brancxo aux folio sxajnas al ni nodoza ?
korpo de reptilio. Ni igxis speciale atentaj dum matena lavado.

Lingva forumo
Ankaux
Ni kutime admiras pri fleksebleco de Esperanto, pri gxia libera vortordo. Sed ne ekzistas ja reguloj sen esceptoj. Temas pri la ruza vorteto "ankaux". En la frazo gxi trovigxu senpere antaux tiu vorto, al kiu gxi rilatas. Bedauxrinde, dum rutina parolado ecx suficxe spertaj Esperantistoj malatentas tion.
Ekzemple, se mi dirus: "Ankaux mi mangxis supon", tio signifas, ke ankoraux iu krom mi mangxis gxin. La frazo "Mi ankaux mangxis supon", signifas, ke mi faris ion alian kaj krome mangxis supon. Dirinte "Mi mangxis ankaux supon", mi, eble, volas substreki, ke mi mangxis ne nur supon, sed ankoraux ion, ekzemple, duan pladon.
Tiu limigo celas ne krei esceptojn en nia regula lingvo, sed nur eviti miskomprenojn.

Homoj kaj cxevaloj.
Ili starigis inter si firman amikecon de tre longa tempo. Iliaj korpoj kaj mensoj sxajne harmonie kongruas. Multenombraj faktoj tra la Historio tion atestas. Napoleono estus malpli majesta, se li ne rajdus sian blankan cxevalon; Don Kihxoto estus malpli patosa sen Rocinante; Romia imperiestro ecx sidigis sian cxevalon inter la senatanojn. La Helena mitologio kunmetis ilin en kuriozan figuron - la centauxro.
Moderna frapanta ekzemplo de tia amikeco estas interesa metodo de terapio: cxevalterapio. Sed atentu bone: cxevalterapio ne estas terapio por cxevaloj, sed terapio per cxevaloj. Per specifaj, science studataj movoj, gxi celas helpi rekapabligon de homoj, korpe kaj mense, per rajdado de cxevaloj. Gxi estas rekonata de medicinaj instancoj. Sub gvidado de psikologoj, pedagogoj, kuracistoj, sociasistantoj, fizioterapiistoj kaj rajdinstruistoj, oni lernigas pacientojn rajdi kaj per tia ekzerco ili ricevas memfidon, muskolan forton, kunordigadon de movoj kaj nervan kontroladon. Malrapida irado sur cxevalo devigas la homan korpon firmigi la vertebraron kaj la koksojn kaj tio konsiderinde plibonigas la korpan sintenon de pacientoj, kiuj suferas pro nervaj, muskolaj kaj mensaj problemoj. Ecx blindaj kaj depresiaj pacientoj multe profitas.
En mia urbo Lorena, en la sxtato San-Paulo, Brazilo, ekzistas tiaspeca faka organizajxo. Gxia nomo estas ‘Caminhar’ (en Esperanto: ‘Iradi’). De pli ol dek jaroj gxi akceptas infanojn kaj plenkreskulojn, kiuj regule praktikas rajdiradon. Nuntempe frekventas la agadon pli ol nauxdek praktikantoj, inter ili grupo da blinduloj. Akompanas kompetenta kaj fervora skipo de fakuloj, sub gvidado de advokatino Luciola Rabello Brasil. Ili science esploras la rezultojn de sia laboro kaj ecx jam publikigis artikolojn en internacia kongreso. Cxiu frekventanto estas direktita de kuracisto kaj ricevas zorgan akompanon dum komenca periodo de unu jaro. Infanoj devas esti minimume dujaragxaj. La urba administracio kaj privataj organizoj kaj homoj finance subtenas la aferon. Gxi funkcias de lundoj gxis sabatoj en cxarma bieneto, kelkajn kilometrojn for de la urbo, kaj oni povas libere viziti gxin.
Ne eblas eviti mildan emocion, kiam oni vidas, kian belan rezulton atingis la antikva amikeco inter homoj kaj cxevaloj.
d-ro Paulo Sergio Viana (Brazilo).

Poezio

Lauxdo de la revoj
(pri Wislawa Szymborska)
Legi poezion estas ne neglekti sin mem, estas priatento, kuracado. Estas emi al plua auskultado; estas ensorbi vortojn de ludo kaj malstrecxigo, de engagxigxo kaj kuntrenigxo, de pasio kaj meditado; estas lerne alpreni tute novan rigardon al la mondo.
Sxajnas iomete strange pensi, ke gxuste en la nunaj, tiom alienaj, tempoj, oni bezonu poetinon kiel Wislawa Szymborska [pron. visuava Sximborska] kaj siajn versojn.
Tiu cxi fama pola poetino, Nobel-premiita pri literaturo en la jaro 1996, forpasis, 88-jaragxa, la 1-an de februaro en sia domo en Krakovo post longa malsano.
Szymborska persone spertis kruelan militon kaj du totalismajn sistemojn, tamen ne elektis silenton. Tuj post la fino de la dua mondmilito sxi renkontigxis kun la fama pola poeto Czeslaw Milosz [cesuaf miuos], poste Nobel-premiita pri literaturo en la jaro 1980, kiu profunde influis sxian poetikon.
Gxuste pri gxi Milosz diris: "Szymborska gajigas, cxar sxi estas tiom sprita kaj gxojas verkante tiklajn poemetojn surbaze de komuna tradicio (kiam, ekzemple, sxi skribas pri virinoj de Rubens kaj baroko). Naturo sxin dotis per tiom da sento pri komikeco, ke sxi konscie endangxerigas estigante magiajn artifikojn je la limo inter poezio kaj eseo".
Fakte legado de sxiaj poemoj vere povas esti savankro en despero kaj gusto por gxojo. Kial? Cxar sxiaj poezioj estas nekredeble simplaj: sxi ecx tre malofte uzas kutimajn metaforojn.
Tiu, kiu neniam legis poeziojn kaj opinias, ke li ne sxatas ilin, sentos sin komforte tralegante sxiajn versojn. Temas pri la poetino, kiu renaskas la vortojn, rekonstruas ilin. Oni renkontas en sxiaj versoj konatajn vortojn, jam spertitajn sensaciojn, milfoje rigarditajn mediojn. Tamen, sxiaj poezioj kapablas malfermi universon.
Wislawa Szymborska, en sia parolado dum la ceremonio de Nobelpremio, diris: "Embarasas esti poeto; oni ja preferas sin difini verkisto au profesoro au jxurnalisto. Esence poezio estas iom embarasa, iamaniere kiel perversio". Poste, en la konkluda parto de sia parolado sxi konfesis: "Mi neniam sukcesis doni respondojn. En miaj poezioj mi klopodas deklinacii milmaniere "Mi ne scias!", tio estas mia itinero; se vi ja diras "Mi scias" vi alproksimigxas al la fino de via pluiro".
Tiu cxi poetino, sendube gaja sed timida, dum intervjuo diris: "Gxenerale mi aperas kiel legxera virino, ema al ridado kaj ludo, cxar mi cxiam gardis por mi mem la malgajon kaj neniam rimarkigis gxin, tial al aliuloj sxajnas, ke la vivo pasis super mia kapo kiel papilio".
Sxiaj konsideroj pri amo estas fortegaj. Amo estas la plej kompleksa afero ekzistanta en poezio: vorto milfoje prononcita kaj versxajne la plej antauxvidita eluzigxinta temo pri homaj travivajxoj. Por Szymborska priskribi ekziston de felicxa amo estis vera defio.
Ege facile estas rakonti malfelicxan amon. Literaturo kaj arto estas plenplenaj je malfelicxa amo. Sed felicxa amo, kiu kapablas zorgi pri si mem, tiu cxi estas la plej malfacila afero por rakonti.
Szymborska verkis, miaopinie, la plej belan verson pri amo iam ajn verkitan. Kaptinte ties signifon, oni plene perceptas, ke temas pri la maksimuma sintezo, en cxiuj gxiaj nuancoj, de tio, kion oni dezirus diri al persono amata. Temas pri la fina verso de tre fama poezio titolita "Cxiu kazo" kaj tiel gxi tekstas:
"Auxdu, kiel forte batas en mi via koro".
Mirinde, des pli per tiel simplaj vortoj!
Gian Piero Savio (Israelo)

Wislawa Szymborska
Kiel mi fartas

Iu min iam demandos, kiel mi fartas,
Mi gxentile respondos: “Bone, mi dankas”.
Ke mi havas l‘artriton, tio ne tutas.
Astmo, la kor’min tedas, mia spirad’ kurtas,
La pols’ febla, de kolesterolo sango plenas,
Tamen mi bonfartas, kvankam l’agxo premas!
Nun sen bastono mi pasxi ne povas,
Ecx, se vojon plejfacilan mi eltrovas.
Dumnokte, sendormeco min turmentas
Sed venas maten’ kaj mi pri l’ viv’ kontentas.
Mi havas kapturnojn, mia memor’ sxercemas,
Tamen mi bonfartas, kvankam l’ agxo premas.
El cxi mia versajxet’ jena senco venas:
Kiam maljunec’ kaj malfort’ alvenas,
Pli bonas pacigxi kun enosta knaro,
Al neniu rakonti pri sia malsanaro
Akceptu la sorton, kunpremante dentojn
Pri via feblec’ kun cxiuj silentu.
Oni diras “maljunec’ estas l’agx' de oro,
Tion mi pripensas antaux la ekdormo

”Oreloj” en skatolo, en glaso la “dentoj”,
Sur libro aperta “okuloj” atendas…
Kaj min, duondorman la penso turmentas:
Estas cxiuj pecoj, kiujn mi demetas?

En mia junec’ – mi diras sen troigi,
Tutfacilis kuri, kauxri, ekvilibri.
En mezagxo tiom de la forto restis,
Ke dancante, tutan nokton mi trafestis.
Nun, en la maljunec’ sxangxigxis la sorto,
Promene al butik’ kaj reen sen forto.
Jen bona konsil’ por oldul’-kolektivo:
Kunpremu la dentojn kaj ridu pri vivo.
Vekigxu matene la “pecojn” kunmetu
Kaj mortanoncojn tralegu en gazeto.
Do, se viaj nomoj tie ne enestas,
Signifas, ke bonfartaj kaj sanaj vi estas!!!
E+igis Helena Tylipska.

Kongreslanda literaturo
Sagxa bofilo
(vjetnama fabelo)
Dum pratempo vivis en la mondo forta, sagxa kaj bela junulo. Sed jen malgxojo: liaj okuloj brilis, kiel tiuj de vidanto, sed nenion li vidis. Cxiuj samvilagxanoj kompatis lin, kaj geknaboj neniam forgesis kunpreni lin cxien.
Foje vokis lin amikoj en najbaran vilagxon. Gaje ili amuzigxis kaj foriris hejmen, kaj pri la blindulo forgesis.
La povrulo ne konis la vojon, sed kontraux amikoj ne kolerigxis. Po iomete, palpe iris li hejmen sola. Iris li, iradis kaj erarvagis en iun domon, kie gxuste tiam kolektigxis gastoj. La junulo konjektis, ke cxiuj rigardas lin kaj sxajnigis, ke li mezuras longecon de la muro, kaj intertempe palpsercxis la pordon. La mastro lin demandis:
-Diru, karulo, kion vi faras?
-Mi mezuras vian domon, kara mastro,- respondis la blindulo, -mi sxatus ekscii, cxu gxi estas same granda, kiel la domo de mia patrino.
La mastro ekridis kaj plu demandis:
-Nu, kaj kio? Kies domo estas pli granda?
-Sxajne, via domo, mastro, estas kvin sxajojn pli longa,- respondis trankvile la blinda junulo.
(sxajo estas mezurunuo de longeco, iom pli ol 1,5 m).
Diras tion la blindulo, kaj pordon sercxas.
Atingis li lauxlonge de la muro tiun lokon, kie la mastro sidis. Tiu levigxis, iris preni betelon por regali la gaston. Ke la junulo estas blinda, neniu rimarkis.
Dum la mastro forestis, palptrovis la blindulo lignan bastonon kaj feran rastilon.
La mastro, evidente, faris por gxi tenilon, sed ne sukcesis fini la laboron. La blindulo metis rastilon sur la tenilon. Eniris la mastro kun betelo kaj vidas la rastilon finfaritan, gxia rabotita tenilo brilas, kaj surplanke rabotajxoj kusxas. Tute forgesis li, ke mem la tenilon rabotis, kaj decidis, ke la gasto tiom lerte kaj rapide tion faris.
- Cxu vi tiun bonan rastilon faris? - demandis la mastro.
+Mi, kiu do?+ respondas la blindulo.
Ekplacxis la gasto al la mastro: dum laboro lerta kaj vizagxe bela, kaj li proponis al tiu kiel edzinon sian filinon-belulinon.
Eklogxis la blindulo en la nova domo. Matene eliris li eksteren, stumblis kaj falis en la puton. Felicxe, la akvo tie malmultis. Ne dronis nia blindulo, nur malsekigxis, kiel muso dum pluvo.
Sidas li en la puto, eliri ne povas.
Felicxe, iris lia edzino por akvo. Ekvidis sxi la edzon en la puto, miris kaj demandis:
- Kial do vi, edzo mia, enputigxis?
La blindulo tuj trovis, kion diri:
- Rigardas mi - la puto ne estas en ordo. Tro multe da koto akumuligxis. Jen mi decidis purigi gxin. Portu vi, karulineto, sxtuparon al mi, cxar la mian najbaro prunteprenis kaj ne redonas.
Dirinte tion, la blindulo klinigxis kaj elputigis kelkajn manplenojn da koto.
Kompatis la edzino sian edzon: tiom laborema li estas, cxiam laboron sercxas.
Kuris sxi, alportis la sxtuparon kaj diris:
- Suficxas, karulo. Laboristoj mem tion faros, elputigxu tuj, cxar vi malvarmumos.
Frostotremas la blindulo, sed sxajnigas, ke ne volas laboron lasi. Nevolonte li elputigxis.
Post kelkaj tagoj edzino de la blindulo iris al merkato, kaj bopatrino kuiris la glueman rizon je vaporo.
Metis sxi plenan tason sur portilon kaj alportis por la bofilo. Sed nenion sxi diris al li, silente lasis la mangxajxon kaj foriris pro aliaj okupoj.
Subite venis hundo kaj formangxis la tutan rizon el la taso. Revenis la bopatrino, ekvidis malplenan tason.
+Cxu vi jam cxion mangxis? Cxu ne volas ankoraux iom da rizo?- sxi demandis la bofilon.
Ekauxdis blindulo pri la rizo, konjektis, kion la hundo macxis, kaj rapide respondis:
- Dankon, patrineto, mi jam satmangxis.
Sekvatage la edzino denove foriris al merkato, kaj bopatrino denove kuiris la glueman rizon je vaporo kaj portis gxin al la blindulo, sed tason forgesis. Kuris sxi por la taso en kuirejon, portis gxin, starigis sur portilon, donas al la bofilo. Auxdas la blindulo ion movigxi apude. Decidis li, ke denove hundo venis la rizon frandi. Volis la junulo hundon forpeli, mansvingis kaj trafis gxuste en la okulon de la bopatrino. Tiu falis, ekgxemis, ekkriis, helpon petis.
Kiam la edzino el merkato revenis, la bopatrino rakontis cxion al sxi, nomis la bofilon senhonta malklerulo. Kolerigxis la edzino, sed la blindulo trankvile diras al sxi:
- Laux niaj kutimoj nur edzino povas doni rizon al la edzo. Krome, la bopatrino estas tro juna. La unuan fojon mi toleris, sed sxi la duan fojon la kutimon malobeis. Jed devis mi bati la estimindan virinon, por ke en la domo estu ordo, por ke najbaroj vane ne klacxu.
Ekauxdis tion la edzino kaj bofilino, decidis, ke li pravas, kaj cxesis ofendigxi kontraux li.
Post kelkaj tagoj la edzino sendis lin kun laboristoj en arbaron por akiri lignajxon por fari plugilojn.
-Hodiaux ni iras en arbaron,- diras la blindulo al laboristoj. -Survoje ni kantu kaj nin voku por ne timi.
Laboristoj tiel faris. La blindulo iris inter ili, auxskultis la vocxojn kaj felicxe atingis necesan lokon. Laboristoj elektis la konvenan arbon, hakis gxin, metis sursxultren kaj ekportis. La blindulo subite malsanigxis. Ordonis li al laboristoj porti la arbon al la domo, mem kusxigxis.
Baldaux survoje aperis du rajdantoj. Ekvidis ili homon kusxi kaj gxemi, demandis:
- kio okazis al vi, junulo?
Tiu respondas:
- Iris min en arbaron por haki la arbon, plugilon fari. Nenion mi sukcesis fari kaj jen malsanigxis.
La rajdantoj kompatis la junulon, hakis la arbon, faris bonegan plugilon, donacis al li. Poste surcxevaligxis kaj forveturis.
Intertempe venis laboristoj al la edzino de blindulo, rakontis, ke sxia edzo malsanigxis kaj restis en arbaro cxevoje.
Prenis sxi kuracilon kaj kuris por helpi la edzon. Atingis sxi la lokon, kie li restis. Alvenas sxi, sed la blindulo ja sxin ne vidas, ne renkontas, ne gxojas. Ofendigxis sxi, riprocxis la edzon.
+Pardonu min, karulino,+ diris la blindulo, +mi jxus
fibfaris la plugilon, admiris mian laboron kaj ne rimarkis vin.
Ekvidis sxi la plugilon. Bona gxi estis. Cxesis sxi kolerigxi, prenis la edzon je la mano, kaj ili kun la nova plugilo hejmen revenis. Kiam la bopatro ekvidis la plugilon, longe li lauxdis la bofilon, kaj cxiuj miris pri bona laboristo en la domo. Baldaux okazis festo de rikoltofino. En la domon de la blindulo venis multaj gastoj. Cxiu prenis en sian tason placxan mangxajxon el diversaj pladoj. La junulo sidis sen mangxi. Pripensis li kaj diris:
-Cxu ne estus pli bone, ol atingi cxiun pladon kaj meti por si mem,
miksi mangxajxojn kaj dividi inter cxiuj - tiel estos pli oportune kaj pli bonguste.
Decidis homoj, ke pravas la mastro, miksis cxiujn mangxajxojn kaj dividis je egalaj partoj.
Sidas la blindulo kaj mangxas kune kun la gastoj. Kaj kiam li mangxis la sorcxan pecon da bubalajxo, okazis miraklo- li ekvidis. Sed jen anstataux gxojo en la animo de junulo aperis maltrankvilo: kiu el virinoj estas lia edzino? Kaj elpensis li ruzajxeton: sxajnigis ebriulon kaj ekflirtis kun cxiuj virinoj. La edzino lia pro jxaluzo paligxis, ekstaris kaj forkondutis la edzon. Tiel la junulo ekkonis sian edzinon.
Rakontis la sagxa bofilo mem.

Por la retumantoj
Se vi sxatas lerni la lingvojn, tiu retpagxo estas por vi. http://www.book2.de
Tie vi povas konatigxi kun pli ol 40 lingvoj. Unue vi povas elekti vian gepatran lingvon, poste elektu la lingvon, kiun vi sxatus lerni. Eblas uzi cx. 1600 lingvajn kombinajxojn. Bedauxrinde, inter la lingvoj proponataj dume ne estas Esperanto. Cxiu el 100 lecionoj konsistas el skribita teksto kaj son-dosiero, kiun oni povas auxskulti. Se vi klakas la mesagxon :Auxskultu du lingvojn:, vi povas elsxuti cxiujn 100 lecionojn en arkivo. Oni proponas ankaux acxeti lernolibrojn pri koncernaj lingvoj. Certe, 100 lecionoj ne suficxas por serioze lerni la lingvon, sed ili povas esti utilaj, ekyemple, por vojagxantoj, cxar enhavas la plej bezonatajn vortojn kaj esprimojn, uzeblajn en diversaj situacioj: konatigxo, restoracio, hotelo ktp.